Η Ελληνική Πατερική Παράδοση

Οι Πατέρες με δίδαξαν τη χριστιανική ελευθερία. Υπήρξαν παραπάνω από απλοί νομοθέτες, ήταν αληθινοί προφήτες με την αληθινή σημασία της λέξης – αντίκριζαν το μυστήριο του Θεού. Ήταν πρωτίστως άνθρωποι με ενόραση και πίστη. Ήταν άνθρωποι του Θεού, οραματιστές. Αυτός είναι ο δρόμος που με οδήγησε αρκετά νωρίς στην ιδέα αυτού που ονομάζω «νεοπατερική σύνθεση». Οφείλει να είναι κάτι πολύ περισσότερο από συλλογή Πατερικών ρητών και διατυπώσεων. Πρέπει να είναι μια σύνθεση, μια δημιουργική επανεπιβεβαίωση όλων εκείνων των ενοράσεων που χορηγήθηκαν στους άγιους του παρελθόντος. Πρέπει να είναι Πατερική, πίστη στο πνεύμα και το όραμα των Πατέρων. Αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει να είναι και νεοπατερική, καθώς απευθύνεται στη νέα εποχή, με τα δικά της προβλήματα και ερωτηματικά.

Η διδασκαλία του π. Φλωρόφσκυ ήταν αφοσιωμένη στην Ελληνική Πατερική Παράδοση και στην επιμονή του ότι μια ικανοποιητική απάντηση στην πρόκληση του σύγχρονου δυτικού κόσμου θα μπορούσε να βρεθεί μόνο μέσα από αυτό που αυτός ονόμαζε «εξελληνισμό του Χριστιανισμού».
 Γιατί όπως έλεγε και δίδασκε: 
Πράγματι, το να είσαι Χριστιανός σημαίνει να είσαι Έλληνας, εφόσον η βασική μας αυθεντία θα είναι για πάντα ένα ελληνικό βιβλίο, η Καινή Διαθήκη.

Το χριστιανικό μήνυμα έχει δια παντός διατυπωθεί σε ελληνικές κατηγορίες….

Προσωπικά είμαι αποφασισμένος να υπερασπιστώ αυτή τη θέση και μάλιστα σε δύο διαφορετικά μέτωπα:

Κατά της όψιμης αναβίωσης του εβραϊσμού.

Κατά όλων των προσπαθειών επαναδιατύπωσης δογμάτων σε κατηγορίες σύγχρονων φιλοσοφιών, είτε γερμανικών, είτε δανέζικων, είτε γαλλικών.